Zbudowany w 1840 roku w stylu neoklasycystycznym, na miejscu wcześniejszego XIV - wiecznego, przebudowanego w 1654 roku. Projekt powstał w pracowni Karla Fridricha Schinkla. Projekt kościoła wykonał jego uczeń Johan Gottlieb Schlotzer. W kościele znajdują się zabytkowe organy. Nr wpisu do rejestru L-77.

Zbór wzniesiony w latach 1752-1762 roku, początkowo służył gminie kalwińskiej, a później ewangelicjiej, po II wojnie mieścił się w nim Dom Katolicki i Dom Kultury. Styl późnobarokowy, wieża od zachodu, wewnątrz cechy stylowe zatarte, na elewacji pilastry jońskie.

Kościół klasycystyczny z 1793 roku, przebudowany w połowie XIX wieku. Budowla trzynawowa, murowana, halowa, na rzucie wydłużonego prostokąta z wieżą od północy i prezbiterium od południa. Nr wpisu do rejestru 1941.

Dzwon został ufundowany przez żonę Zygmunta von Kottwitza - Annę. Pięknie rozbrzmiewa jego bicie. Został bogato przyozdobiona inskrypcjami. Odlano go w pracowni Georgia Wielda w Żytawie.

Kościół wybudowany został w stylu neoromańskim. W kościele można podziwiać jeden z najpiękniejszych witraży w Diecezji, oraz zabytkowe organy Sauera ufundowane przez Henryka VII von Reuss. Nr wpisu do rejestru L-259.

Kościół pw. św. Anny W konotopie obecnie jest kościołem filialnym, parafii pw. Narodzenia Jana Chrzciciela w Kolsku. Pierwsze wzmianki o kościele w Konotopie pochodzą z 1308 roku. Nr wpisu do rejestru 208.

Kościół powstał w XIV wieku.,  użytkowany do 1945 r. przez protestantów. Kościół jest murowany na planie prostokąta, z zakrystią od południa. Wnętrze o bogatym wystroju barokowym posiada sklepenie kolebkowe i żaglaste.
Nr wpisu do rejestru 545.

Wybudowano go w XVII wieku. Od jego powstania do końca XIX stulecia podejmowano wiele działań, mających na celu uchronienie kościoła przed zniszczenim. W styczniu 1877 roku rozebrano stary kościół i na jego miejscu wybudowano nowy z cegły. Kościół posiada jedną nawę, z charakterystycznymi dla tego typu obiektów balkonami, zamkniętą półkolistym prezbiterium. Rzeźbienia ołtarza i ambona ze starej świątyni zostały przeniesione do nowej. 13 grudnia 1877 roku nastąpiło uroczyste otwarcie nowej świątyni, a na kościelnej wieży zabrzmiały dwa dzwony, które służą do dziś.

Kościół wzniesiony jako zbór protestancki w drugiej połowie XVIII wieku. Zbudowany z konstrukcji szachulcowej, otynkowany, salowy z trójbocznym zamknięciem od wschodu z kruchtami od północy i południa oraz zakrystią od strony wschodniej. Nad zachodnią częścią korpusu drewniana wieżyczka, zwieńczona hełmem z latarnią.Nr wpisu do rejestru 255.

Kościół  wybudowano w XIV w. jako jednonawowy z prostokątnym prezbiterium i wieżą od zachodu. z czasu remontu przeprowadzonego w 1714 roku pochodzi baniasty hełm wieży. Dalszego przekształcenia gotyckiej architektury kościoła dokonano w końcu XIX wieku, wprowadzając elementy neoromańskie. W obecnej, wielokrotnie przerabianej budowli przeważają cechy stylowe baroku i gotyku. Z bogatego wyposażenia kościoła wymienić należy późnogotycki tryptyk z 1516 roku. Nr wpisu do rejestru 60.

Zbudowany w 1882 roku, z cegły, jednonawowy na rzucie prostokąta z pięcioboczną apsydą od wschodu. Do nawy od zachodu przylega czworoboczna wieża, do apsydy zaś od południowego wschodu zakrystia. 
Nr wpisu do rejestru 3291.

Klasycystyczny kościół z 1776-1778 r. Murowany z kamienia i cegły o trójbocznym zamknięciu od strony ołtarzowej. Obiekt z dwoma piętrowymi przedsionkami wysokości nawy na osi poprzecznej oraz zakrystią i kruchtą na osi podłużnej. Stropy i wiązania dachu drewniane. Wyposażenie architektoniczne to boniowana wieża i obramowania okienne. Ostatnio wykonano w kościele gruntowny remont wnętrza oraz pokrycia dachowego i elewacji.

Malowniczo położony na wzgórzu pośród drzewostanu w jednym z wyższych punktów Łazu stary ewangelicki cmentarz poniemiecki. Ciekawostką jest, że według historii w krypcie złożone zostało ciało Hrabiego Fryderyka Augusta Cosel, złaściciela zaborskich dóbr.

Stary cmentarz z klonowymi i lipowymi alejami dorodnych okazów drzew, bujnie oplecionych pnącym bluszczem. Po drugiej wojnie światowej cmentarz uległ zniszczeniu i rozszabrowaniu. Do chwili obecnej pozostało siedem nagrobków Schoenaichów. Są to głazy narzutowe z tekstami psalmów i krótką notatką biograficzną zmarłego.

Obiekt wybudowany w latach 30 XX w. na miejscu poprzedniej świątyni, która spłonął w pożarze. Budowla posiada ciekawą wieżę wykonaną w postaci kopuły. Zbór po wojnie rozszabrowany (wywieziono dzwon, wyłuskano posadzkę), nigdy nie był wykorzystywany w celach sakralnych, służył jedynie jako magazyn. Obecnie w wyremontowanym i zaadaptowanym obiekcie prowadzona jest działalność handlową.

Kościół Matki Bożej Królowej Polski został wybudowany w roku 1747. Wnętrze kościoła zdobią sceny ze stropu znajdującego się pierwotnie w kościele ewangelickim w Kożuchowie, przeniesione w roku 1983. Sceny przedstawiają wydarzenia z Pisma Świętego: św. Jan Chrzciciel, Faryzeusz i Celnik, Sprawiedliwy setnika, pożywienie baranka.
Nr wpisu do rejestru 1784.

Kościół neogotycki z 1905-1908 roku. Ceglany, jednonawowy z wieloboczną absydą prezbiterialną od wschodu i wieżą od zachodu. Na uwagę zasługują organy, w które wyposażony jest kościół , wykonane w Górze Śląskiej w 1907 roku.

Zbudowany w 1743r., a przebudowany w 1819r. W stylu klasycystycznym. Obecnie budynek jest wykorzystywany do organizacji inscenizacji teatralnych, koncertów itp. Ze względu na bardzo dobre warunki akustyczne i specyficzną atmosferę tego miejsca. 
Nr wpisu do rejestru 517.

W latach 1841 – 1842 wzniesiono obecny kościół, jako zbiór ewangelicki o konstrukcji ryglowej. W 1847 roku uposażono go w tzw. Ołtarz - Ambonę, którego klasycystyczna forma z niewielkimi przeróbkami czytelna jest do dnia dzisiejszego.Wnętrze kościoła zachwyca przede wszystkim swoją prostotą i autentyzmem. 

Z XIV wieku. Zachowany do dnia dzisiejszego Kościół jest budowlą murowaną z prezbiterium zamkniętym prostą ścianą. Na szczególną uwagę zasługuje ceglany uskokowy portal w przyziemiu wieży. Może on wskazywać na wcześniejsze powstanie budowli tj. na 2 poł. XIII wieku, Z dawnego wyposażenia kościoła przetrwały m.in. dwa ołtarze neogotyckie z 1816 roku, XVIII – wieczny obraz nieznanego autora przedstawiający św. Annę Matkę z córką Marią i obraz św. Józefa z 1906 roku pędzla Wilhelma Thiela.
Nr wpisu do rejestru 1759

Został wybudowany w XIV wieku. Kościół ten przedstawia wysokie wartości kulturowe, łączy elementy trzech epok: gotyku, renesansu i baroku. Wnętrza kościoła kryją ołtarz barokowy z XVIII w. a także kamienne nagrobki z XVI – XVIII w., obok znajduje się kamienny mur obronny z XV – XVI w. Przekraczając próg świątyni odkrywamy atmosferę i charakter średniowiecznych nabożeństw i tajemnicy skrywanej przez grube i zawsze chłodne mury pamiętające czasy rycerskiego rodu Kietliczów.
Nr wpisu do rejestru 307

Kościół zbudowany w XIV w., później adoptowany na luterański, w 1586 r. od południa dobudowany został przedsionek ze schodami na empory, od północy zakrystia z emporą w drugiej kondygnacji. Balkony drewniane z wystrojem malarsko - sztukatorskim, drewniana wieża ze stożkową iglicą, nawa i prezbiterium nakryte dachem dwuspadowym pokrytym gontem, ołtarz w kształcie tryptyku z posągiem Madonny z Dzieciątkiem (z XVII w.) i predellą z 1610 r., polichromia stropów o tematyce biblijnej z lat 1610 – 1613.

Kościół powstał w II połowie XIII w. Układ asymetryczny z prostokątnym prezbiterium, którego sklepienie w kształcie skrzyni jest wyższe od pułapu nawy głównej, szeroko rozglifione okna, formy występujące w słupach nawy, które składają się z trzech elementów: wysokiego cokołu, trzonu i głowicy.

XII-wieczny kościół pw. św. Bartłomieja, którego powstanie ściśle wiąże się z początkami Nowogrodu Bobrzańskiego, jest główną budowlą miasta.Do odbudowy i rozbudowy kościoła przyczynił się ks. Jerzy Szlęzak, któremu przyznano honorowe obywatelstwo miasta.W kościele tym, ze względu na doskonałą akustykę, dwa razy w roku odbywają się koncerty muzyki dawnej.